در طی دو دهه اخیر، در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، با افزایش جمعیت و روند مهاجرت به شهرها، تامین مسکن به عنوان یکی از مسائل حاد سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان کشور درآمده است. هدف اصلی در این پژوهش برآورد تقاضای مصرفی مسکن در ایران می‌باشد. در این پژوهش، برای برآورد الگو از روش خودرگرسیونی با وقفه توزیعی (ARDL) استفاده شده و دوره زمانی پژوهش از سال1370 تا 1399 می‌باشد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد جمعیت، درآمد دائمی و امید به زندگی اثرات مثبت و معنادار و قیمت مسکن اثر منفی و معناداری را بر تقاضای مصرفی مسکن داشته‌اند. با افزایش جمعیت، درآمد دائمی و امید به زندگی در کوتاه مدت و بلندمدت، تقاضای مصرفی مسکن افزایش یافته است. قیمت مسکن هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت اثر منفی و معناداری بر تقاضای مصرفی مسکن داشته که با افزایش قیمت مسکن تقاضای مصرفی مسکن در کوتاه‌مدت و بلندمدت کاهش می‌یابد. ضریب تصحیح خطا نشان می‌دهد که در هر دوره 64 درصد از عدم تعادل در تقاضای مصرفی مسکن ایران تعدیل شده و به سمت مقدار بلندمدت حرکت می‌کند.
قلی زاده, علی اکبر, & منوچهری, صلاح الدین. (1401). برآورد تقاضای مصرفی مسکن در ایران. سیاست ها و تحقیقات اقتصادی, 1(1), 40-67. doi: https://doi.org/10.34785/J025.2022.002
MLA
علی اکبر قلی زاده; صلاح الدین منوچهری. "برآورد تقاضای مصرفی مسکن در ایران". سیاست ها و تحقیقات اقتصادی, 1, 1, 1401, 40-67. doi: https://doi.org/10.34785/J025.2022.002
HARVARD
قلی زاده, علی اکبر, منوچهری, صلاح الدین. (1401). 'برآورد تقاضای مصرفی مسکن در ایران', سیاست ها و تحقیقات اقتصادی, 1(1), pp. 40-67. doi: https://doi.org/10.34785/J025.2022.002
VANCOUVER
قلی زاده, علی اکبر, منوچهری, صلاح الدین. برآورد تقاضای مصرفی مسکن در ایران. سیاست ها و تحقیقات اقتصادی, 1401; 1(1): 40-67. doi: https://doi.org/10.34785/J025.2022.002
)