نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• داود جمینی ¹
• حمید نظری ²

¹ استادیار ژئومورفولوژی، گروه ژئومورفولوژی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران (پژوهشگر پاره وقت پژوهشکده کردستان شناسی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران)

² دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

هدف از پژوهش کمی و کاربردی حاضر که با ترکیبی از روش ­های توصیفی ـ تحلیلی و همبستگی انجام گرفته ­است، تحلیل شاخص­ های اشتغال در بخش روستایی 31  استان ایران است. داده­ های موردنیاز از مرکز آمار ایران تهیه شده ­است. یافته­ های حاصل از مدل ماباک نشان داد به لحاظ برخورداری از شاخص ­های اشتغال سه استان زنجان، اردبیل و قزوین به ­ترتیب با امتیاز نهایی 3337/0، 2373/0 و 232/0، رتبه های اول تا سوم و سه استان سیستان و بلوچستان، کهگیلویه و بویراحمد و کرمان به ­ترتیب با امتیاز نهایی 3788/0-، 318/0- و 218/0-، پایین ­ترین رتبه ­ها را به خود اختصاص داده ­اند. نتایج توزیع فضایی شاخص ­های اشتغال نشان داد اگر کل کشور را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم نماییم، نیمه شمالی کشور به لحاظ برخورداری از شاخص ­های اشتغال در وضعیت بهتری نسبت به نیمه جنوبی قرار دارد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد میان برخورداری استان­ های ایران از شاخص ­های اشتغال و متغیر فاصله از مرکز در سطح 99 درصد اطمینان، ارتباط آماری معنادار و منفی وجود دارد. اولویت دادن به استان ­های محروم کشور از طریق سرمایه ­گذاری و حمایت موثر در راستای اشتغال ­زایی پایدار، مهم­ترین توصیه سیاستی مطالعه حاضر است.

کلیدواژه‌ها

• توسعه منطقه ای
• توسعه روستایی
• تحلیل فضایی
• شاخص های اشتغال

موضوعات

• رشد و توسعه اقتصادی